Prognozy na przyszłość
Anno Domini 2007
  Kolejne części gier z serii tak znanych jak Castlevania są oczekiwane przez miliony fanów na całym świecie. Nic więc dziwnego, że powstają liczne spekulacje na temat tego, co w przyszłości zaprezentują nam twórcy z Konami. Są to domysły tym ciekawsze, że realia historii o rodzie Belmontów są zamknięte w miarę konkretnych ramach czasowych (około jednego milenium). Z każdą kolejną częścią serii na osi fabularnej pozostaje coraz mniej miejsca na kolejne tytuły. Sam Koji Igarashi określił niegdyś tą sytuację jako dość kłopotliwą. Zapewnił przy tym, że postara się trzymać serię przy życiu tak długo, jak tylko to będzie możliwe. Prawdopodobnie właśnie strach przed brakiem pola do manewru zmusił twórców do sięgnięcia po daty, które nieprędko zobaczymy na kalendarzach (przypomnijmy, że czas akcji Aria of Sorrow i Dawn of Sorrow to kolejno 2035 i 2036 rok). Zabieg ryzykowny – fakt, jednak Konami wyszło z niego z tarczą. Teraz pozostaje pytanie – co dalej?

  Twórcy Castlevanii za wszelką cenę starają się trzymać swoją kurę znoszącą złote jajka w jak najlepszym zdrowiu. Choć mogli całkowicie zrezygnować z osadzania akcji we współczesnych realiach – nie zrobili tego. Z pewnością niejeden fan serii uważa to za dobrą decyzję. Konami zdaje sobie widocznie sprawę, że klimat jest bardzo ważnym elementem Castlevanii, a sami przyznacie, że średniowieczne zamczyska trudno jest wkomponować w rejony, które w naszym wyobrażeniu „porastają” już mechami i cyborgami (w dużym stopniu także realiami postnuklearnymi :-)). Aby przedłużać czas żywotności serii Konami stara się wypuszczać na rynek atrakcyjne remake’i, które także przynoszą niemałe dochody, a nie wymagają znajdowania dla siebie miejsca w przyciasnej już osi fabularnej. Z takim zabiegiem mamy do czynienia obecnie, w przypadku Castlevania The Dracula X Chronicles. Nie jest to pomysł zły, zwłaszcza, że firma dba o należytą jakość swoich produktów. Podobne przedsięwzięcia są więc niemałą gratką dla fanów, ale chyba każdy z nich czekając na podobną „powtórkę z rozgrywki” marzy w duchu o kolejnej oryginalnej historii (jak chociażby świeżutka jeszcze Portrait of Ruin na NDSa). Biorąc zaś pod uwagę, że Konami od pewnego czasu wzięło sobie do serca prawidłowość „kolejny rok – kolejna Castlevania” możemy się spodziewać, że na gwiazdkę 2008 roku ukaże się anglojęzyczna wersja zupełnie nowej części serii, nie będącej już żadnym remake’iem, tylko zupełnie nową opowieścią. Należy jednak pamiętać, że ilość pracy i czasu jakie należy włożyć w produkcję gry na handhelda są znacznie mniejsze niż w przypadku pozycji na konsole stacjonarne. Ostatnio Konami skupiło się wyłącznie na konsolkach przenośnych. Gdyby firma nagle zmieniła strategię wtedy z pewnością moglibyśmy spodziewać się nieco dłuższego oczekiwania. Czy jednak już teraz możemy wydedukować co twórcy dla nas niewątpliwie szykują?

  Gdyby ogarnąć części serii z kilku ostatnich lat okazałoby się, że Konami tuż przed nosem usadawia nam smakowite wskazówki. Część z nich ukształtowała się w obraz opowieści, która zdążyła już bardzo mocno zakorzenić się w umysłach fanów serii. Mowa oczywiście o legendarnym roku 1999, kiedy to Dracula został ostatecznie pokonany (tym razem bez możliwości powrotu), a jego zamek zapieczętowano w zaćmieniu słońca. Po raz pierwszy wzmianka o tych wydarzeniach pojawia się w Arii, co kazało wielu osobom sądzić, że jej kontynuacja skupi się właśnie na nich. Tak się jednak nie stało, ale w Dawn of Sorrow także można się było natknąć na wzmianki o tej dacie. Zaskoczył mnie natomiast fakt, że znalazło się dla nich miejsce także w najnowszej Portrait of Ruin rozgrywającej się przecież w 1944 roku! Aby uporządkować całą tą wiedzę spróbujmy podsumować wszystko co wiemy o ewentualnej fabule rozgrywającej się w Anno Domini 1999 (uczynię to na podstawie wiadomości zawartych w Aria of Sorrow, Dawn of Sorrow, Portrait of Ruin oraz w opublikowanej razem z nią na nowo uporządkowanej osi fabularnej serii. Jeżeli ktoś nie jest z nimi zaznajomiony może ominąć resztę tego akapitu, aby nie psuć sobie zabawy). Czasem akcji będzie dokładnie 11 sierpnia (1 lipca według starego japońskiego kalendarza), miejscem zaś prawdopodobnie zamek Draculi we wschodniej Europie. Tego dnia miało nad nią miejsce pełne zaćmienie słońca. Twórcy oparli się na rzekomej przepowiedni Nostradamusa, zgodnie z którą powrócił wtedy także Wielki Pan Terroru. Według Castlevanii chodziło naturalnie o Draculę ;-). Stawiłby mu czoło zespół niczym z Dracula’s Curse na NESa – złożony z rodu Belmontów i Belnadesów oraz Alucarda. Ze znanej nam z Arii paczki przyjaciół zetkniemy się jedynie z tym ostatnim, prawdopodobnie już pod pseudonimem Arikado, oraz z 19-letnim Juliusem (pozostałych nie byłoby wtedy jeszcze na świecie). Nie wiadomo, czy niedoświadczonemu pogromcy wampirów będzie towarzyszył ktoś z jego bliższej lub dalszej rodziny, wiadomo jednak, że będzie on pierwszym po Richterze Belmontem trzymającym sławetny bat – Vampire Killer. Być może zostanie on mu przekazany przez jednego z przedstawicieli rodu Morrisów. Co się zaś tyczy Belnadesów to możemy się jedynie domyślać, że w opowieści pojawi się matka lub babka Yoko (jako, że „główne skrzypce” w owym rodzie grają kobiety). Znamy drużynę... teraz przyjrzyjmy się zadaniu jakiemu się podejmie. To właśnie Julius stawi czoła Draculi podczas, gdy pozostali jego kompani będą dbali o to, aby Pan Ciemności został raz na zawsze zniszczony. Uczynią to z pomocą znajdującej się w Japonii kaplicy rodu Hakuba, w której znajduje się magia potrafiąca za pomocą mocy pochodzącej z zaćmienia słońca kontrolować nawet bogów! Jak już wiemy z Arii misja ta zakończy się sukcesem... połowicznym. Moc Draculi zostanie bowiem rozproszona, a co za tym idzie, w różnych miejscach kuli ziemskiej przyjdą na świat dzieci obdarzone niezwykłymi ciemnymi mocami. Sam Julius zaś przypłaci pokonanie przeciwnika utratą pamięci, którą odzyska dopiero 36 lat później w Arii. To już wszystko co wiemy do tej pory na temat tej historii, która nie została jeszcze napisana. Ale istnieją jeszcze inne, o wiele drobniejsze wskazówki. Koji Igarashi ponoć wie już w jaki sposób uzasadnić utratę na tak długi czas bata przez Belmontów. Poza tym twórcy wyraźnie nadmienili w swojej osi fabularnej, że próbują wytłumaczyć w jaki sposób wampir z XVI wieku (Elizabeth Bartley – Elżbieta Batory) znalazł się w 1917 roku (akcja Castlevania Bloodlines). Na tejże samej osi warto zwrócić także uwagę na fakt, że Circle of the Moon, Legacy of Darkness oraz Castlevania 64 nie mają własnych opisów. Możemy się domyślać, że twórcy nie znaleźli powodów, aby te części serii z niej oficjalnie usunąć (jak Castlevania Legends), ale nie wiedzą też jeszcze jak je połączyć z pozostałymi w spójną całość. Możemy się więc spodziewać, że uwaga Konami skupi się w przyszłości głównie na „zmiennikach” Belmontów, gdyż to ich historia jest jak na razie najbardziej wybrakowana (a co warto zaznaczyć – to właśnie ona łączy realia Castlevanii z książką „Dracula” Brama Stokera).

  Nie wiadomo, czy którakolwiek z powyższych możliwości zostanie wykorzystana. W przypadku najpewniejszego w realizacji tajemniczego Anno Domini 1999, wokół którego Konami już od dłuższego czasu buduje marketingową legendę, niczego nie możemy być pewni w kwestii „kiedy?”. Gdy okazało się, że po Dawn of Sorrow nie powstanie część serii opisująca młodzieńcze przygody Juliusa wiele osób zaczęło podejrzewać, że nieuchronnie zapowiedź tego tytułu ujrzymy zaraz po ukazaniu się Portrait of Ruin. Jak dowiedzieliśmy się jednak na początku lutego tego roku twórcy mieli inne plany i byli już w trakcie prac nad remake’iem Rondo of Blood na PSP. Czyżby miał to być sposób Konami na budowanie napięcia wokół gry, która wśród fanów i tak zdążyła już zdobyć spory rozgłos? A może tytuł ten nigdy nie ujrzy światła dziennego? To jedno raczej odpada. Konami z pewnością nie przepuściłoby takiej okazji (oczywiście zakładając, że już teraz nie jest to część kampanii reklamowej ;-)). Póki co jedyne co nam pozostaje to oczekiwanie na nadchodzącą Castlevania The Dracula X Chronicles, która bez wątpienia będzie smakowitym kąskiem dla właścicieli PSP. Dopiero później zobaczymy cóż jeszcze może nam zgotować przyszłość...