Castlevania Dracula X / Castlevania Vampire's Kiss

\

Recenzja Autor: Grisznak

  Transylwania przez wiele lat po tym, jaki Simon Belmont pokonał Draculę pozostawała spokojnym i bezpiecznym krajem. Jednak pod koniec średniowiecza opętani mocami ciemności ludzie postanowili wskrzesić księcia wampirów. Ten, gdy tylko powrócił do świata żywych zabrał się do odbudowy swej potęgi. Doskonale pamiętał, kto go pokonał i poprzysiągł zemstę rodowi Belmontów. Mając do dyspozycji armię przemienionych w żywe trupy sług najechał na ziemie należące do Belmontów i porwał narzeczoną Richtera Belmonta - Annę oraz jej siostrę Marię. Uwięził obydwie w swoim zamku by skłonić ostatniego z potomków rodu Belmontów do stawienia mu czoła. Richter, uzbrojony w magiczny bicz, który odziedziczył po przodkach, wyrusza stawić czoło Draculi...

  Castlevania: Vampire's Kiss ( Akumajo Dracula X: Chi no Rinne ) to kolejna część tego kultowego cyklu. W chwili wydania nie została zbyt dobrze przyjęta, choć dziś po 10 latach od wydania tej gry ocenia się ją lepiej. W oryginale ukazała się w na Turbo Duo CD system, ale ukazała się też wersja na SNES'a, dzięki czemu możemy się zapoznać także i z tym tytułem, który jest prequelem dla wydanej na PSX gry Castlevania: Symphony of the Night.

  Graficznie gra wcale nie prezentuje się wiele gorzej od najbardziej znanych tytułów z tego cyklu. Mamy tu klasyczny widok z boku, przyzwoitą animację i wszystkie elementy klocków, z których składa się ów cykl. Dużą wadą jest natomiast jej szybkość a raczej powolność. Niestety, jeśli ktoś przyzwyczaił się do tytułów, które ukazały się na GBA, to tu na początku może być zdezorientowany tempem grania. Richter po prostu chodzi jak mucha w smole ! Dopiero po kilkunastu minutach gry można się do tego przyzwyczaić i w spokoju delektować grą, a zaręczam że jest czym. Warto zwrócić uwagę na muzykę, która jak na SNESową grę jest naprawdę niezła i uprzyjemnia grę.

  Castlevania: Vampire's Kiss nie jest grą ani specjalnie trudną ani długą, choć wszystko zależy od platformy. Gra na emulatorze, który daje możliwość zapisywania stanu gry na bierząco stanowczo ułatwia grę, zaś rezygnacja z tego sprawia, że rozgrywka staje się znacznie trudniejsza. Zwłaszcza dotyczy to walk z bossami, którzy wymagają sporo kombinowania.

  Podsumowując, to bez dwóch zdań gra warta świeczki i choć nie powinna wam zająć zbyt wiele czasu, co najwyżej jakieś trzy - pięć godzin, to jednak warto poświęcić ten czas polowaniu na Draculę.